موسی بن جعفر معروف به امام موسی کاظم و ملقب به کاظم و باب الحوائج (
۱۲۷ یا
۱۲۸-
۱۸۳ق) هفتمین
امام
شیعیان
دوازده امامی است. وی در سال
۱۲۸ق، همزمان با انتقال قدرت از
امویان به
عباسیان به دنیا آمد و در سال
۱۴۸ق پس از
شهادت پدرش،
امام صادق(ع)، به
امامت رسید. دوران ۳۵ ساله امامت او با خلافت
منصور،
هادی،
مهدی و
هارون عباسی همزمان بود. او چندین بار از سوی مهدی و هارون عباسی زندانی شد و در سال
۱۸۳ق در زندان
سندی بن شاهک به
شهادت رسید. با شهادت او، امامت به فرزندش
علی بن موسی(ع) منتقل شد.
زندگانی امام کاظم(ع) با اوج قدرت خلافت عباسی همزمان بود و او در برابر حکومت وقت،
تقیه می‌کرد و شیعیان را نیز به این کار سفارش می‌نمود؛ از این رو موضع‌گیری صریحی از امام هفتم شیعیان در برابر خلفای عباسی و قیام‌های
علوی نظیر
قیام شهید فخ گزارش نشده است. با این وجود، وی در مناظره و گفتگو با
خلفای عباسی و دیگران تلاش می‌کرد از خلافت عباسیان مشروعیت‌زدایی کند.
مناظرات و گفتگوهایی از موسی بن جعفر با برخی عالمان یهودی و مسیحی در منابع تاریخی و حدیثی نقل شده است. گفتگوهای او با عالمان ادیان دیگر، پاسخ به پرسش‌های آنان بوده است. در مسند الامام الکاظم بیش از سه هزار
حدیث از وی گردآوری شده که شماری از آنها را برخی از
اصحاب اجماع روایت کرده‌اند. همچنین، وی
سازمان وکالت را گسترش داد و در مناطق مختلف، افرادی را به عنوان وکیل تعیین کرد. از سوی دیگر، حیات امام کاظم همزمان با بروز انشعاباتی در شیعه بود و فرقه‌های
اسماعیلیه،
فطحیه و
ناووسیه همزمان با آغاز امامت او و
فرقه واقفیه پس از شهادت او شکل گرفت.
منابع شیعه و سنی، علم، عبادت، بردباری و بخشندگی وی را ستوده و او را
کاظم و
عبد صالح لقب داده‌اند. بزرگان
اهل سنت به امام هفتم شیعیان به عنوان یک عالم دینی احترام می‌گذاشته و همچون شیعیان به
زیارت قبر او می‌رفته‌اند. آرامگاه امام کاظم(ع) به همراه مرقد نوه‌اش
امام جواد(ع) در نزدیک
بغداد، به
حرم کاظمین شهرت دارد و زیارتگاه مسلمانان به‌ویژه شیعیان است.
فروشگاه اینترنتی کتاب
علی بن موسی بن جعفر معروف به امام رضا (
۱۴۸–
۲۰۳ق) هشتمین
امام
شیعه اثناعشری. امام رضا ۲۰ سال
امامت را بر عهده داشت که با خلافت
هارون الرشید(۱۰ سال)، محمد امین (حدود ۵ سال)،
مأمون (۵ سال) همزمان شد. در روایتی از
امام جواد(ع) آمده است که لقب رضا از سوی خداوند به پدرش داده شده است. او به
عالم آل محمد نیز شهرت دارد.
مأمون عباسی او را به اجبار به
خراسان آورد و به اکراه،
ولیعهد خویش کرد.
حدیث سلسلة الذهب که در
نیشابور از ایشان نقل شده معروف است. مأمون میان وی و بزرگان دیگر ادیان و مذاهب جلسات مناظره تشکیل می‌داد که سبب شد همگی به برتری و دانش او اقرار کنند.
آن حضرت در
طوس به دست مأمون
شهادت رسید.
حرم او در
مشهد زیارتگاه مسلمانان است
فروشگاه کتاب
فاطمه، مشهور به حضرت معصومه، دختر
امام کاظم(ع) و خواهر
امام رضا(ع). در منابع تاریخی، اطلاعات کمی درباره زندگی‌نامه حضرت معصومه وجود دارد؛ ازجمله تاریخ تولد و وفات وی ثبت نشده است. او برای دیدار با امام رضا(ع) به ایران آمد؛ اما در راه بیمار شد، قم درگذشت و همان‌جا دفن شد.
شیعیانْ فاطمه معصومه را بسیار بزرگ می‌دانند، برای زیارت او اهمیت قائل‌اند و روایاتی درباره او نقل می‌کنند که در آنها از شفاعت وی برای شیعیان سخن آمده و بهشت پاداش زیارت او دانسته شده است. همچنین می‌گویند پس از حضرت زهرا، او تنها زنی است که از امامان برای او زیارتنامه روایت شده است.
مرقد حضرت معصومه در قم واقع شده است
خرید کتاب
محسن بن علی(ع) فرزند
حضرت علی(ع) و
حضرت فاطمه(س) که قبل از تولد، هنگام هجوم طرفداران
خلافت
ابوبکر به خانه حضرت علی(ع) برای
بیعت گرفتن از او، سقط شد. تاریخ دقیق شهادت وی مشخص نیست ولی بنابر گزارش‌های تاریخی با فاصله چهل روز یا بیشتر بعد از رحلت
پیامبر(ص) اتفاق افتاده‌است.
بانک کتاب
خَدیجَه دختر خُوَیلِد (درگذشت
۱۰ بعثت)، مشهور به خدیجه کبری(س) و
ام المؤمنین، نخستین همسر
پیامبر اکرم(ص) و مادر
حضرت زهرا (س). خدیجه(س) قبل از
بعثت با حضرت محمد (ص)
ازدواج کرد و اولین زن و به عقیده برخی نخستین کسی است که به وی
ایمان آورد.
خدیجه همه ثروت خود را در راه نشر
اسلام به کار گرفت. پیامبر(ص) به احترام خدیجه، در طول حیات او همسری دیگر برنگزید و پس از درگذشت وی همواره از او با نیکی یاد می‌کرد.
پیامبر از خدیجه دو پسر به نام‌های
قاسم و
عبدالله و چهار دختر به نام‌های
زینب،
رقیه،
ام کلثوم و
فاطمه (س) داشت. بنابراین همه
فرزندان پیامبر اسلام(ص) به جز
ابراهیم، از خدیجه(س) بودند.
خدیجه(س) سه سال قبل از
هجرت، در ۶۵ سالگی در
مکه درگذشت. پیامبر او را در
قبرستان معلاة به خاک سپرد.
شهر کتاب
فاطِمه(س) مشهور به فاطِمهٔ زَهرا (۵ بعثت -
۱۱ق)، دختر
پیامبر اسلام(ص) از
خدیجه کبری(س) و همچنین همسر
امام علی(ع) است. او یکی از پنج تن
آل عبا (اصحاب کساء) بوده که
شیعیانِ دوازده امامی آنها را جزء
چهارده معصوم می‌دانند.
امام دوم و
سوم
شیعیان و
زینب(س) از فرزندان او هستند. زهرا،
بَتول،
سیدة نساء العالمین از جمله
القاب حضرت فاطمه(س) و
اُمّ اَبیها کنیه مشهور او است. فاطمه، تنها زن همراه پیامبر(ص) در روز
مباهله با مسیحیان
نجران بوده است.
وی در
ماجرای سقیفه ضمن مخالفت با اقدام شورای سقیفه،
خلافت
ابوبکر را غاصبانه خواند و با او
بیعت نکرد. او در جریان
غصب فدک و دفاع از خلافت
امیرالمومنین(ع)
خطبه‌ای خواند که به
خطبه فدکیه معروف است. فاطمه(س) اندکی پس از رحلت پیامبر(ص) و در جریان هجوم مأموران ابوبکر به خانه‌اش، آسیب دید، در بستر بیماری افتاد و پس از مدت کوتاهی در
۳ جمادی‌الثانی
سال ۱۱ هجری قمری در
مدینه به
شهادت رسید. پیکر دختر پیامبر(ص) به سفارش خودش شبانه و مخفیانه
دفن شد و قبرش هیچ‌گاه مشخص نشد.
سوره کوثر،
آیه تطهیر،
آیه مودت و
آیه اطعام و
احادیثی چون
حدیث بَضعه، در شأن و فضیلت فاطمه نازل و نقل شده‌اند. در روایات آمده است که
پیامبر(ص) فاطمه را
برترین زن در دو عالم معرفی کرده و خشم و خشنودی او را خشم و خشنودی خداوند دانسته است.
تسبیحات حضرت زهرا(س) ذکری است که پیامبر(ص) به فاطمه آموخت و
مصحف فاطمه (س) کتابی است شامل سخنانی که
فرشته الهی به فاطمه الهام کرده و
امیرالمومنین(ع) آنها را نوشته است. این صحیفه بنابر روایات، در دست
امامان بوده و هم‌اکنون در دست
امام زمان(عج) است.
شیعیانْ فاطمه(س) را الگوی خود می‌دانند و در سالروز
شهادت وی که به
ایام فاطمیه مشهور است،
عزاداریمی‌کنند. در
ایران سالروز ولادت فاطمه(س) (
۲۰ جمادی‌الثانی)، روز زن و مادر نامگذاری شده و نام فاطمه و زهرا جزء بیشترین نام‌ها برای دختران است
کتاب خوب
حسن بن علی بن ابی طالب(ع) مشهور به امام حسن مجتبی(
۳-
۵۰ق) دومین امام
شیعیان که ۱۰ سال (
۴۰-
۵۰ق.)
امامو حدود ۷ ماه
خلیفه مسلمانان بود.
اهل سنت او را آخرین خلیفه از
خلفای راشدین دانسته‌اند.
حسن بن علی نخستین فرزند
امام علی(ع) و
فاطمه زهرا(س) و نخستین نوه
پیامبر(ص) است. بنابر گزارش‌های تاریخی، نام حسن» را پیامبر(ص) برای او برگزید و او را بسیار دوست داشت. او هفت سال از عمر خود را با پیامبر(ص) همراه بود و در
بیعت رضوان و ماجرای
مباهله با مسیحیان
نجران حضور داشت.
از زندگی او در دوران
خلیفه اول و
دوم خبر چندانی در دسترس نیست. به دستور خلیفه دوم به عنوان شاهد، در
شورای شش نفره تعیین خلیفه سوم حاضر بود. گزارش‌هایی نیز از شرکت او در برخی جنگ‌ها در دوره
خلیفه سوموجود دارد. او در شورش‌های اواخر خلافت عثمان، به دستور امام علی(ع) به محافظت از خانه خلیفه پرداخت و بنابر نقلی، در آن ماجرا زخمی شد. در دوره خلافت
امام علی(ع) همراه او به
کوفه رفت و در جنگ‌های
جمل و
صفین از فرماندهان سپاه بود.
حسن بن علی در
۲۱ رمضان سال
۴۰ هجری، و پس از شهادت امام علی(ع)، به
امامت رسید و در همان روز، بیش از چهل هزار نفر با او برای
خلافت بیعت کردند.
معاویه، خلافت او را نپذیرفت و با لشکری از
شام به سوی
عراق حرکت کرد. امام مجتبی(ع) سپاهی به فرماندهی
عبید الله بن عباس به سمت معاویه فرستاد و خود به همراه یک گروه دیگر به ساباط رفت. معاویه تلاش کرد با طرح شایعاتی میان سپاهیان امام حسن(ع)، زمینه را برای برقراری صلح فراهم کند. در این شرایط، امام حسن مورد سوءقصد یکی از خوارج قرار گرفت و زخمی شد و برای مداوا به مدائن انتقال یافت. همزمان، گروهی از سران
کوفه به معاویه نامه نوشتند و قول دادند حسن بن علی را به وی تسلیم کنند یا به قتل برسانند. معاویه نیز نامه‌های کوفیان را برای حسن بن علی(ع) فرستاد و به او پیشنهاد صلح داد. امام مجتبی(ع) صلح و واگذاری
خلافت به معاویه را پذیرفت به این شرط که معاویه بر اساس
کتاب خدا و
سنتپیامبر(ص) عمل نماید و برای خود جانشین تعیین نکند و همه مردم از جمله شیعیان علی(ع) در امنیت باشند. بعدها
معاویه به هیچ‌یک از این شرط‌ها عمل نکرد. صلح با معاویه، نیتی شماری از شیعیان را در پی داشت و حتی برخی، حسن بن علی(ع) را مذلّ المؤمنین» (خوار کننده مومنان) خواندند.
او پس از ماجرای صلح در
سال ۴۱ق، به
مدینه بازگشت و تا پایان عمر در آنجا ماند. او در مدینه مرجعیت علمی را بر عهده داشت و بنابر برخی گزارش‌ها از جایگاه اجتماعی بالایی برخوردار بود.
وقتی معاویه تصمیم گرفت برای ولایتعهدی پسرش
یزید بیعت بگیرد، صد هزار درهم برای
جعده (همسر امام حسن) فرستاد تا امام را مسموم کند. گفته‌اند حسن بن علی(ع) ۴۰ روز پس از مسموم شدن به شهادت رسید. بنابر نقلی، او وصیت کرده بود کنار قبر
پیامبر(ص)
دفن شود ولی
مروان بن حکم و عده‌ای از
بنی امیه مانع این کار شدند. پیکر او در قبرستان
بقیع به خاک سپرده شد.
روایات مربوط به فضایل امام حسن(ع) در منابع
شیعه و
اهل سنت آمده است. او یکی از
اصحاب کسا است که
آیه تطهیر درباره آنان نازل شد و شیعیان آنان را
معصوممی‌دانند.
آیه اطعام و
آیه مودت و
آیه مباهله نیز درباره او و
پدر و
مادر و
برادرش نازل شده است. او دو بار کل دارایی‌اش را در راه خدا بخشید و سه بار نیمی از اموالش را به نیازمندان داد. گفته‌اند به سبب همین بخشندگی‌ها، او را کریم اهل بیت» خوانده‌اند. او ۲۰ یا ۲۵ بار پیاده به
حج رفت.
مجموع سخنان و مکتوبات امام مجتبی(ع) و نام ۱۳۸ نفر از کسانی که از او
روایت کرده‌اند، در کتاب
مسند الامام المجتبی(ع) گردآوری شده است.
کتاب خوب
اسماعیل ، از
پیامبران الهی و فرزند
ابراهیم خلیل است. به اعتقاد بیشتر
مسلمانان او همان
ذبیح است. همچنین بنا بر
روایاتاسلامی نسب پیامبر اکرم،
حضرت محمد(ص) به اسماعیل می‌رسد.
مهاجرت به سرزمین
مکه به همراه مادر خویش
هاجر، به وجود آمدن چشمه
زمزم به
برکت وی، قربانی کردن وی توسط پدرش و ساخت خانه
کعبه از مهم‌ترین وقایع زندگانی وی هستند
کتاب خوب
مکه، مقدس‌ترین شهر مسلمانان و زادگاه اسلام و پیامبر اکرم(ص)، واقع در شبه جزیره عربستان. بکّه، بلدالحرام، بلدالامین و ام‌القری از نام‌های دیگر آن است.
این شهر به سبب وجود کعبه در آن، قبلهگاه مسلمانان است و سالانه میلیون‌ها مسلمان برای ادای مناسک حج و زیارت اماکن مقدس مکه، به این شهر مسافرت می‌کنند. مسجدالحرام، عرفات، مشعر الحرام و سرزمین منا برخی از مهم‌ترین اماکن مقدس و مذهبی این شهر است.
جمعیت شیعیان مکه در قرن دهم هجری رو به فزونی یافت. علمای شیعه در دوره‌های مختلف تاریخی در این شهر حضور داشته‌اند. در دوره حکومت آل سعود در عربستان و به واسطه گرایش‌های افراطی ضد شیعی وهابیون، شیعیان در عربستان با محدودیت در انجام دادن اعمال مذهبی و نیز فشار اقتصادی رو به رو هستند
کتاب خوب
درباره این سایت